De lunch
'Het was mijn eerste werkdag. Mijn man, Stephan, zei: ‘Succes vandaag! Let op hoe ze lunchen, dat zegt wat over de organisatie!’ Toen het 12 uur was, ging iedereen in de ‘woonkamer’ zitten. De één met een pakje crackers, de ander met een hele ‘koffer’ vol eten. Maar allemaal ontspannen, gezellig kletsend en op elkaar gericht. En dat wel 3 kwartier lang. Snel achter je computer een boterham wegdrukken was er niet bij. Ik werd er rustig en blij van, ik hoorde er vanaf de eerste dag bij. Wat een verbondenheid daar, het was bijna niet mogelijk om niet gezien te worden. Dat beloofde wat!'